Als laatste het verhaal over mijn vader, hoe hij overleefde voor de derde keer. Het was 1988 en april. Papa fietste elke dag zijn rondje door de haven en het park. Hij fietste overal, ook waar het wandelgebied was. Zo reed hij op een middag door de haven, niet op de weg, maar op het voetpad naast de kade. Er liepen twee voetgangers en papa moest uitwijken. De voetgangers kozen voor veiligheid en papa moest langs de waterkant rijden. Daar ligt een brede band die overgaat in klinkers richting de weg. Het verschil in hoogte maakte dat papa op een randje terechtkwam en met fiets en al in het water verzeilde. En papa kon niet zwemmen! Nooit geleerd, nooit in water geweest. Gelukkig lag er een boot waarop mensen aan het werk waren en die hebben pap eruit gevist. En wat een schatten, ze hebben hem mèt fiets bij ons thuis afgeleverd.
Een uurtje later komt mama thuis en vindt in de keuken een aanrecht met uitgestald papiergeld en een natte portemonnee. Ze rent naar boven en daar ligt papa al in bed. Maar het gaat helemaal niet goed met hem, heel erg benauwd en happend naar adem. Ze belt de ambulance.
In het ziekenhuis aangekomen, ligt hij direct op de intensive care. Hij heeft 'second drowning', wat zoveel betekent dat hij voor de tweede keer verdrinkt in het vocht in zijn longen. Daardoor ontstaat een beschadiging aan de longblaasjes, een ontsteking.
Op de intensive care worden wij gewaarschuwd voor de toestand waarin papa verkeert. En dat blijkt ook wel: hij heeft 2 weken aan de beademing gelegen. Ze hebben een aantal malen geprobeerd hem er tussentijds af te halen. Eén van de keren was ik daar toevallig bij en ik wil dat niet meer mee maken. Ik zag een iel vogeltje, in ademnood en vechtend voor het leven.
Na 3 weken kwam vader weer thuis. Herboren, hij had weer een kans gekregen. Hij kocht een nieuwe inrichting en geluidsinstallatie. De derde keer was weer goed afgelopen.
Drie maal is scheepsrecht.
Hij stierf in 2008 op 88 jarige leeftijd. En hij komt nog iedere dag bij me 'langs'.
Ik mis 'm.
