Ik ben er klaar voor!

Wow, het is 6 jaar geleden dat ik voor het laatst een blog schreef. Ik vulde het blog niet met grote regelmaat, dus met lange tussenpozen, maar steevast de wil om er regelmaat in te krijgen. Ik vind schrijven leuk, alleen tijd is de factor die het frustreert.

Wat is er veel gebeurd in die 6 jaar! Ik ben gaan samenwonen met vriend R., zonen zijn afgestudeerd en aan het werk. De opvoeding is volbracht, de zorg blijft altijd. Niet erg want het zijn prachtige mannen, volwassen, sociaal, het hart op de goede plek en ze hebben fijne vriendinnen, die ook nog eens in de familie passen. Wat wil je als ouder nog meer?

Master behaald, ga ik verder niet meer op in. Kost te veel negatieve energie.

Vorig jaar is broer G. overleden en zwager T. aan het begin van dit jaar. Beiden te jong om het leven te verlaten. Het zijn ingrijpende gebeurtenissen die je niet in je kouwe kleren gaan zitten.

Maar...
ik begin aan een geheel nieuwe fase in mijn leven. Ik heb ontslag genomen op de pabo! Ik ga de laatste jaren van mijn werkzame leven werk doen waar ik echt blij van word! Ik ga mijn eigen bedrijf 'Benjamin' verder uitbreiden. Grafische vormgeving, styling en misschien ook nog wel fotografie. Ik volg mijn hart. Wie weet welke deuren er voor mij zullen openen...
Ik heb er heel veel zin in om mooie dingen te creëren, dit is het allerliefste wat ik wil.
Dus laat de tweede helft van het jaar maar zo snel mogelijk beginnen.

Ik ben er helemaal klaar voor!

Vader (2)

Zo is mijn vader nóg een keer ontsnapt aan de dood. Het was nogmaals in de oorlog en hij was te werkgesteld in Duitsland. Hij werkte in een kamp en had zijn gestreepte kloffie aan.

Voor ik verder ga, eerst nog even een uitstapje naar de tijd voor 1940. Mijn oma ging regelmatig naar een waarzegster en op aandringen van haar is papa ook een keer gegaan. In een ballorige bui, met zijn vrienden. De waarzegster zei allemaal 'onnozele' dingen, hij hechtte er geen waarde aan.

Toen hij aan het werk was in het kamp, was er een aantal meters verderop, een uitbraak, waardoor alle in de buurt zijnde bewakers achter deze persoon aangingen. Toen kwam plots de waarzegster weer in gedachten: 'Je krijgt een kans in je leven om aan de dood te ontsnappen. Grijp die kans'.
Om nu een lang verhaal kort te maken, hij heeft gehandeld. Hij ontsnapte en zat overdag in een boom en ging 's nachts lopen. Hij  kwam een boer tegen en had aan de man een voorstel: 'Of je geeft me aan, óf je geeft mij kleren en eten. En laat mij gaan'.
De afloop hoef ik niet te vertellen. Ik ben een kind van mijn vader.
Hoera!

zus L. heeft papa en broer geportretteerd (2011)

XXSmall

Gisteren zijn we op 'n hip en 'n drip naar het Gemeentemuseum in Den Haag geweest. Eén van mijn favoriete musea.Geweldig gebouw, prachtige architektuur, mooie tentoonstellingen, kortom altijd de moeite waard.
We moesten er snel nog heen, want er was een tentoonstelling XXSmall tot 25 maart.
Natuurlijk weer foto's gemaakt. Het was allemaal zo mooi en vooral klein. Prachtige 18de eeuwse poppenhuizen en ander spul. Ook het miniatuurmuseum met miniaturen van belangrijke 20ste eeuwse kunstenaars was er tentoongesteld.
Aansluitend nog naar de expositie van De Stijl. Wat een tijd, wat een vernieuwing!
Kortom het was een kort bezoek, maar ik heb weer inspiratie voor weken!

Binnenkort naar de zomerexpo: ik ben apentrots op mijn zus L. Zij mag daar als één van de 250 kunstenaars hangen met een portret van mijn vader en broer G. Wat zou papa dat te gek hebben gevonden! Zijn dochter in het Gemeentemuseum met een portret van die 'kleine van Jamin en zijn tweelingbroer'.
Zusjelief kon deze opsteker wel gebruiken. Ik ben ontzettend blij voor haar!