A. F. Th. van der Heijden is deze week weer in het nieuws. Na zijn prachtige roman Tonio heeft hij nu een 'vervolg' op de requiemroman geschreven: Uitverkoren.
Ik zag Van der Heijden vier dagen geleden bij 'De Wereld draait door'. En eigenlijk sindsdien moet ik denken aan de jongeman, die zijn zoon Tonio heeft aangereden. Hij had niet gedronken, hij reed iets te hard, maar zouden we dat niet allemaal hebben gedaan op dat tijdstip, zo vroeg in de ochtend?
Gelukkig legt Van der Heijden "niet de schuld van Tonio's dood bij de automobilist. Er is geen schuldvraag. Hij reed iets te hard, maar Tonio keek ook niet goed uit. Het was het noodlot, twee krachten die op elkaar botsten."*
Je bent mooi in de aap gelogeerd als je de zoon aanrijdt van een bekende Nederlander en helemaal als het de enige zoon is van een schrijver met het kaliber van Van der Heijden. De impact van het boek Tonio op een groot deel van Nederland, de publiciteit die met tussenpozen iedere keer opnieuw oplaait: het boek Tonio verschijnt, Van der Heijden wint sindsdien ieder jaar een prijs, is te gast bij College Tour en nu vier jaar later weer een vervolg op Tonio. Steeds weer word je er aan herinnerd. Als je het al uit je hoofd zou kunnen krijgen, wordt het op deze manier nog moeilijker.
Lieve onbekende, ik leef met je mee. Je was 23 jaar, mijn oudste zoon is nu net zo oud als jij toen was. Die ene nacht sloeg het noodlot toe en jouw leven zou nooit meer zijn als daarvoor. Mijn zoon heeft net zijn rijbewijs, ik moet er niet aan denken...
Ik denk nu aan jou, meer kan ik helaas niet voor je doen.
Ik wens je veel wijsheid en kracht. Ik hoop oprecht dat je eens de kans krijgt het los te laten.
Sterkte!
Kitty Jamin
* HP/ de tijd, 23 mei 2013
