Deze tijd

Ik heb moeite met deze tijd. Voor mijn gevoel glijden we af tot het meest basale niveau van ons bestaan. Zaterdag waren wij naar het toneelstuk 'Don Juan' van het Noord-Nederlands Toneel.  Het was een vermakelijk stuk en ik heb echt gelachen. Maar toen tijdens de voorstelling twee oudere dames de zaal verlieten, overviel mij een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Ja, het was heel grof, in woord en daad. Ik kon het wel hebben allemaal, maar na het stuk erover pratend, was ik eigenlijk niet blij met de tijd waar wij in leven: een grensrechter die op het voetbalveld bij een amateurvoetbalwedstrijd, doodgetrapt wordt, het internet dat als een tsunami alles over ons heen gooit. Ik kan het allemaal wel behappen, denk ik, maar wat moeten al die kinderen met de meest vreselijke informatie, vaak nog 'opgeleukt' met beeld.
Toen ik zei dat we terugkeren naar de tijd van de Barbaren, (onbeschaafd/onderontwikkeld), vertelde vriend R. over de Kali Yuga.

Yuga's zijn volgens de Hindoe-filosofie de vier tijdperken waarin de evolutie van het leven verdeeld is:

• Satya Yuga (ook: Krita Yuga)
• Treta Yuga
• Dwapara Yuga
• Kali Yuga

De neergang van Satya naar Kali wordt geassocieerd met een steeds verdergaande achteruitgang van Dharma (oprechtheid) die gemanifesteerd wordt als een afname van de menselijke levensduur en van de kwaliteit van morele normen.
Volgens de meeste interpretaties van hindoeteksten bevindt de aarde zich thans in Kali Yuga. Hindoes geloven dat de mensheid geestelijk degenereert tijdens Kali Yuga; het wordt meestal aangeduid als het Duistere Tijdperk omdat de mensheid dan het verst van het goddelijke (het ideaalbeeld) verwijderd is.

Misschien zit er een kern van waarheid in. Ik geloof het. Het kan zo niet langer doorgaan. We verkiezen materie boven het goddelijke. We 'zien' niets meer om ons heen. We vergeten de kleine dingen waar we dankbaar voor zouden moeten zijn. Het eind van de menselijke beschaving is nabij.
We vinden ons zelf zo slim, maar we zijn eigenlijk zo dom dat we dit laten gebeuren.
Maar blijkbaar is het allang van tevoren bepaald.
Geeft ook wel weer een troostrijk gevoel.
We gaan voorlopig nog maar even door, hopelijk bewust van de mooie dingen om ons heen.
Ik ben nog niet klaar met dit leven en het leven hopelijk ook niet met mij...